Kaligayahan sa paglilingkod

by Bella Angeles Abangan

"Real happiness is more of a habit than a goal, more of an attitude than an attainment. It is the companion of cheerfulness, not the creature of circumstances. Happiness is what overtakes us when we forget ourselves, when we learn to open our eyes in optimism and close the door in the face of defeat. We win happiness when we lose ourselves in service to others."


Ang sumulat ng tula ay si William Arthur Ward. Ang tunay na kaligayahan ay hindi tagumpay na narating. Ito ay kakambal ng pagkamasayahin. Bukas ang isipan at mapaglingkod sa nangangailangan. Iyan ang tunay na ligaya na nadarama sa puso ng isang mapagbigay.

Narito ang istorya ni Nini, labing-anim na taong dalagita sila na lamang mag-ina ang naiwan sa mundo. Wala silang kamag-anak.

Nang mamatay sa sakit sa puso ang ama ni Nini, si Mang Serafin ay nagtinda ang mag-ina sa palengke ng kakanin.

Isang araw ay dumating sa dampa nina Nini ang katulong ng kanilang kapitbahay na mayaman.

Hinihiram si Nini upang alagaan ang kanilang amo na nasa ospital. Bibigyan daw si Nini ng sahod habang naroon ang matanda sa ospital

Ayaw magpaalaga ng matanda, si Donya Concha, sa private nurse. Ang ibig nito ay si Nini. Nakikita ng matanda mula sa kanyang balkon ang kasipagan ng dalagita.

Pumayag si Aling Ana, ina ni Nini na isang katulong ni Donya Concha.

Laging nagkukuwento si Donya Concha kay Nini. Ang sakit niya pulmonya . Nang umuwi ito sa bahay ay kinuha na ang mag-ina upang lumipat sa kanilang malaking bahay. Nagbilin ang matanda na ibenta kahit magkano ang kanilang maliit na bahay.

Ang kasama ni Donya Concha sa bahay ay limang katulong.

Mahal na mahal ni Donya Concha si Nini. Isang dating maestra si Donya Concha. Lahat ng sekreto ng buhay ay itinuro ni Donya Concha kay Nini.

Noong nalaman ng mag-ina na pera nito ang ginugugol ng simbahan sa pagtulong sa mahihirap. May "soup feeding program" sila sa dalawang lugar na pawang iskuwater ang mga nakatira. Sa barangay ay nakakakuha sila ng mga biik upang alagaan. Ang bayad ay halaga ng biik na ibinibigay sa pamilyang taga-iskuwater rin. Proyekto rin ito ni Donya Concha. Iyong mga ginagawang maramihang binyagan at kasalan ay kinukuha rin sa trust fund sa bangko ni Donya Concha.

Isang araw ay bigla ang pagdadala sa ospital kay Donya Concha. Pinadala kay Nini ang isang malaking plastic envelop na puno ng mga papeles mula ito sa ilalim ng malambot na unan.

Umaatake ang sakit sa puso ni Donya Concha. Noon ipinagtapat ni Donya Concha ang mahiwagang lihim na tatlong tao lamang ang nakakaalam.

Tunay na anak ni Don Ramon si Nini. Asawa ni Donya Concha si Don Ramon. Hindi ipinagtapat ni Ana maging sa mga magulang na si Don Ramon ang ama ni Nini. Hindi nag-ibigan sina Ana at Don Ramon. Marahil ay ibig ni Don Ramon na magkaroon siya ng tagapagmana.

Nalaman lamang ito ni Donya Concha noong mamatay na si Don Ramon. Tinanggap ito nang maluwag sa puso ni Donya Concha pagkat siya ang may depirensya kayat hindi sila magkaanak. Yumakap si Nini kay Donya Concha at ang wika:

"Dakila po kayo Mama… Kaya pala kayo maligaya ay dahil sa inyong pagiging mapagbigay at malapit sa Diyos."