Nariyan ang Panginoon

One thing can always cheer me

When I’m feeling sad and low,

When I tire of daily trials

That I have to undergo.

When those who could seem closet

Seem like people I don’t know,

One thing can always cheer me …

When I do not understand

How pain and sadness in our lives

Can get so out of hand.

When the best human efforts

Doesn’t meet the days demands,

One thing can always cheer me

I know that God is around.

And show me I will never

Have to struggle on my own,

For no matter what might happen.

I will never be alone…

The one thing that always cheer me

Is just knowing God is near.

Ang tula na nasa itaas ay nagbigay ng inspirasyon. Sa mga nanalig na nariyan ang Poon sa kanilang piling ay mapalad sila sapagkat nasa kanila ang Poon.

Ang nagbibigay ng lakas sa mga walang-wala ay iyong kaalaman na ang Diyos ay kanilang kapiling.

"Sapagkat nang kapiling namin ang Poon! Daig namin ang mayayamang walang puso."

Sa paggising natin sa umaga ay ugaliin nating magdasal. Kahit maikli ang panalangin kung taos sa puso ay pakikinggan ito ng Diyos. Maaaring ganito ang ating ibulong:

"Mahal na Poon, samahan po Ninyo ako sa maghapong ito. Kayo na po ang bahala sa akin. At sa mga nangangailangan ng aking tulong alang-alang po sa Inyo ay aking gagawin."

Narito ang isang istorya ng dalawang lalaking palaboy sa Rizal Park.

Hindi nagbabatian sina Pabling at Danny pagka’t nag-kasamaan sila ng loob dahil sa isang kotseng magkatulong silang nagpaandar.

Kapwa sila tumulong ngunit nang mag-abot ng pera ang may-ari ng kotse ay si Danny ang tumanggap ng mas malaking halaga samantalang si Pabling ang mekaniko.

Nagpasensya na lang si Pabling. Magkatabi silang natutulog noon sa damuhan ng Rizal Park. Kung umuulan ay naroon sila sa Quirino Grandstand.

Alam ng bawat isa na kapwa sila biyudo. Pareho sila galing sa Mindanao. Kapwa bigo ang kanilang adbenturera sa Maynila kaya’t hindi na nila binalikan ang kanilang pamilya.

Isang hatinggabi ay narinig ni Danny na dumaraing si Pabling.

Lumapit si Danny kay Pabling. Nagdedeliryo ito sa matinding lagnat.

Tumakbo si Danny sa botika. Iyong itinatagong pera ni Danny ay binili niya ng gamot sa lagnat.

Doon sila natulog sa baba ng Quirino Grandstand. Sa lumang bag ay kinuha ni Danny ang kanyang maliit na tuwalya.

Pinunasan ni Danny si Pabling. Nilagyan niya ito ng basang tuwalya sa noo pagkatapos niyang painumin ng dalawang klaseng gamot.

Nakatulog na si Danny. May araw na nang magising ito. Wala sa tabi niya si Pabling.

Magaling na si Pabling. Bumili ito ng tinapay at kapeng maiinit.

Ito ang wika ni Pabling sa kanyang kaibigang gumamot sa kanya.

"Nakapag almusal na ako Danny. Ito ang iyong almusal. Tuwing umaga ay isasama kita Danny sa aking dasal. Ikaw ay hinipo ng Diyos upang dumamay sa akin. Salamat sa Diyos. Salamat sa iyo. Pagpalain ka nawa ng Diyos."

Nagyakap ang magkaibigan na puno ng kasiyahan ang kanilang puso. Kapwa nila natagpuan ang Diyos sa kanilang puso.